Weer verder…

De mannen zijn hard doorgefietst, na heel lang wachten in Dinant. Maar vlakke weg en nu met z’n vieren gaat het als een speer. Bij een picknicktafel een potje pasta gekookt om de laatste kilometers te kunnen doortrappen en op de meest shabbie camping aan te komen. De eigenaar niet blij is dat de mannen ‘zomaar’ hun tenten hebben neergezet zonder te melden. Maar het was een lange dag en ook zij willen slapen. De jongens vinden het creepy en de foto’s spreken voor zich. 
Robert en ik gaan ons in Brussel vermaken met de tips van Frank en bedenken we hoe verder. Robert z’n eerste ervaring in hotel met ontbijt buffet is zeer goed bevallen. Misschien wilt hij nooit meer kamperen.