Dag 11 en 12 verblijf op camping; Atnbrua

Gelukkig zitten we in de hut op de camping.. het regent heel hard. De douche ook en die is heerlijk warm. We slapen uit en samen met Lennart en Jacco rij ik naar de eerste buurt supermarkt op 3 km afstand voor onze brunch. Eerst gevraagd bij de receptie of het veilig is er naartoe te rijden. Omdat we hier relatief hoog zitten zal het goed gaan, maar er komt vandaag nog meer water aan. We slaan ontbijt lunch en avondeten in zodat we het even kunnen volhouden mochten we worden afgesloten. 
We lezen verder, kijken filmpjes op onze mobiel en als het in de middag even droger wordt loop ik met Kees een van de wandelingen vanaf de camping en horen al het beekje wat een snelstromende rivier is geworden. Het begint te onweren denken we, maar komen er achter dat de rollende stenen en keien in de rivier zijn die worden meegesleurd. Jacco trekt z’n zwembroek aan om heerlijk in de regen van de lange glijbaan hier af te zoeven, er staat geen rij en de hele glijbaan is voor hemzelf.  Kees inspecteert het bruggetje om van de camping af te komen… moeten we de auto al aan de andere kant zetten? We vertrouwen erop dat we hier hoog zitten en het meeste water naar beneden wil. 

Vanochtend besloten hier te blijven omdat we niet weten of we onderweg een andere hut zullen vinden. Bij de receptie horen we dat delen van de snelweg naar Oslo zijn afgesloten. We kunnen dus niet weg. 
Er ziet niets anders op dan verder lezen, af en toe een balletje trappen en een potje klaverjassen. Want dat is traditie.. al 25 jaar probeert Kees mij de regels uit te leggen wat troef en niet troef is en wie er nu de nel is.. of zoiets. 
Bij inmiddels ‘onze’ buurt super spreken we 2 Nederlanders die van Oslo naar Trontheim fietsen. Ook zij hebben 2 rustdagen, net als wij.  Staan 1 camping lager. Hun camping eigenaar piepte hem gister wel, of z’n camping bruggetjes het zouden houden. 
Nu droogt alles weer wat op en vanmiddag een mooie natte wandeling gemaakt. Morgen inpakken en op naar onze Airbnb woning ten zuid-oosten van Oslo. Hopelijk komen we er.